Razlike u kulturi i običajima u pojedinim zemljama i narodima

Nešto što je opšte prihvatljivo i prihvaćeno kod nekih naroda, kod drugih je to neumjesno, nekulturno, neprihvatljivo ili se tumači na neki sasvim drugi način.

Jedan primjer pogrešnog shvatanja (tumačenja).. Kasirke u robnim kućama i marketima u Njemačkoj po ugovoru su imale iobavezu da svaku mušteriju pogledaju u oči i da se nasmiješe.. u Americi je to normalno i opšte prihvaćeno ponašanje dok se u Evropi (da ne pišem ovdje kod nas  ) to malo drugačije "gleda".. pogotovo muški su smatrali da im see svidjaju..    dok su one samo zaradjivale svoju platu. 

U Japanu je recimo glasno srkanje supe znak da vam se supa svidja, dok kod drugih naroda izaziva zgražavanje, nekulturno ponašanje..

Znate li vi neki primjer i običaje u nekim zemljama gdje je to normlano a kod nas.. sasvim nešto drugo.. ili obratno?

Kod Arapa:

-muškarci se drže za ruke pri čemu jedan vodi (vuče, malo ide ispred drugog) - znak izuzetnog poštovanja. Kod nas, muško držanje može da se protumači, najčešče, u pogledu polne orijentacije.

-izuvanje u džamiju - znak poštovanja i čistoće. Otud (preko Osmanlija) i u Srba izuvanje kada dođete u goste.

-u prisustvu osobe koja potiče sa Bliskog istoka nikako ne praviti pokrete nogom (da pažnja bude na obući), da čistite obuću ili vezujete pertlu. Ove procese obavljati van vidokruga osoba sa Bliskog istoka jer pokazivanje cipele je znak velikog nepoštovanja i uvrede. Cipela se povezuje prljavštinom, prašinom u kojoj gazi, te stoga gostu sa Bliskog istoka saopštavata da je otpad. Nažalost, ljudi iz Srbije su ovu moju sugestiju namerno zloupotrebljavali kako bi migrantima "stavili do znanja" šta misle o njima.

-cenkanje kod Arapa izuzetno preporučivo. Smatraju ga delom kulture (a imaju razlog za to) i učestvovanjem u procesu smatra se da ih veoma poštujete što oni veoma dobro nagrade. Možete da smanjite cenu i do 50%.

Što se tiče Kine; zlatna i crvena boja donose sreću, ali pisanje crvenom bojom znači da se obraćate neprijatelju. Plava je boja smrti, a neparni brojevi donose nesreću.
Kinezi cene podrigivanje - to je znak da Vam se hrana jako svidela pa ste brzo jeli.
I inače, kinezi spavaju na čudnim mestima, i to im je sasvim normalno.

Kod nas se pri upisu u srednju školu obično gleda prosek ocena. U Italiji to nije slučaj. Svaka škola može da ima svoje kriterijume za upis. Evo primera:

u jednu školu (tehnička i gimnazija zajedno, manje mesto) ako ima više prijava nego mesta, sledeći kandidati imaju prednost sa ovakvim prioritetom:
1. učenici sa hendikepom
2. učenici koji imaju braću ili sestre u istoj školi
3. učenici koji stanuju u toj opštini
4. učenici koji su završili osnovnu školu u toj opštini
5. učenici koji nisu završili ni osnovnu školu niti stanuju u toj opštini
6. učenici koji u svojoj opštini imaju istu vrstu škole ali zbog prevoza im je jednostavnije da se upišu u ovu školu.
Ako bude više učenika sa istim kriterijumom izvlačiće se srećni dobitnik.


Ocene se nigde ne spominju, a deca se upisuju u školu krajem januara - početkom februara, pa na kraju godine, ako nisu oboreni na godinu, dodaju i svedočanstvo.